«انگفا»
هر چه قدر هم بخواهند انکار کنند و بخواهیم انکار کنیم، نه غربی ن‌شده‌ایم و نه شرقی مانده‌ایم. در این چرخ‌فلک فرهنگی اما موضوعی که برای من جالب توجه است، اثرات زبان است بر فرهنگ.
امروزه انگلیسی توسط حدود ۴ برابر سخنوران اصلی‌ایش استفاده می‌شود و در میان زبان‌ها بیشترین تعداد افراد زبان انگلیسی‌دان‌اند. به نظر انگلیسی زبان به نسبت ساده‌ای‌تری نسبت به سایر زبان‌هاست و مگر بده آدم چند زبان بدونه؟ قبول.
اما بیاید کمی اغراق کنیم، ببینیم نتیجه چه می‌شه:
"لنگویج ایز وری ایمپورنت سابجکت اند شود بی لرند بای آل ایجز."
این دیگه چیه؟ من اسمش رو می‌ذارم «انگفا». انگلیسی نوشتن با رسم‌الخط فارسی. می‌گید چنین چیزی در استفاده روزمره‌مون نیست،خوب پس بیاید به یه جمله از "یک توسعه دهنده نرم‌افزار" نگاه بیندازیم:
"پروداکت‌مون رو سر ددلاین لانچ کردیم. فیدبک یوزرها استاندارد بود."
فرق این جمله با بالایی‌ایش فقط استفاده از دستور زبان فارسی‌ایه. وگرنه اگه مثلا ۱۰۰ سال قبل برمی‌گشتیم و این جمله رو از زبون یه سازنده می‌شنیدی، قطعا چیزی نمی‌فهمیدیم، اتفاقی که این روزها پدر مادرامون هم بعضی وقت‌ها بهمون گوش زد می‌کنن. این جمله هم انگفا هست. فقط یه کم کادوپیچ شده.
انگفا همون جور که از نحوه نوشتنش معلومه، به نظر من یه انگله. می‌چسبه به میزبانش، ازش تغذیه می‌کنه، خودش رو رشد می‌ده و تکثیر می‌کنه و این روند این قدر پیش می‌ره تا در حالت‌هایی چیزی از میزبان نمونه.
حالا که می‌گم انگله، راه مبارزه باهاش چیه؟
ادامه در:
http://vrgl.ir/oSQqL