صراط المستقیم
همه‌ی ما یه خفنیتی داشتیم، یکی رتبه برتر بوده، یکی مدال‌دار، یکی قبل ورودش دِولوپر بوده، یکی شرکت کار می‌کرده و... . و حتما از همه‌ی ما خواسته شده که بریم و به عنوان یه سال بالایی مشاوره بدیم به آدمای مختلف -کنکوری‌ها، المپیادی‌ها، و... - منم از این قضیه مستثنی نبودم. همیشه دلم می‌خواست که تجربیاتم رو در اختیار بقیه و من جمله سال پایینی‌ها قرار بدم و نذارم با اشتباهاتی که من کردم و مشکلاتی که باهاشون دست و پنجه نرم کردم مواجه بشن. تابستون با چندنفر از ورودی‌ها که می‌شناختم صحبت می‌کردم و سعی می‌کردم آگاه‌ترشون کنم اما تصمیم گرفتم که این انتقال تجربه رو وسیع‌تر کنم و سعی کنم که سرگروه اردو ورودی بشم. اما خوشبختانه (اون موقع بدبختانه) نشد. همین رد شدنم باعث شد کلی فکر کنم سر کلی قضیه و نتیجه این فکر کردن‌ها بعد دو ماه شده کلی سوال لاینحل که واقعا جایگاه ما توی تعیین مسیر یه آدم دیگه چیه؟ آیا ما حق داریم که راهی که خودمون رفتیم رو به یه آدم دیگه غالب کنیم؟ چجوری میشه انتخاب کردن مسیر رو یاد آدم‌ها داد به‌جای انتخاب شدن مسیر؟ تا کی میخواهیم راه بقیه رو دنبال کنیم و اجازه بدیم بقیه راهشون رو به خورد ما بدن؟ راه راست کجاست؟
(ناشناس)
