چندوقت پیش بود ک در جواب خانم شعبانی گفتم چرا ما اصلا باید عادت بپذیریم و خب الان احساس میکنم راه فراری ازش نیست
از این ک همین سختش نکنیم را چک کنیم یا ن شروع می‌شود تا مسائل خیلی بزرگتر
و خب داشتم با خودم فکر میکردم چجوری میشه این روند ک ازش گریزی نیست (اگر کسی از دوستان راهی پیشنهاد بدهد ک بتوان ب وسیله آن کلا عادت نپذیریم و عملی باشد ازش ب شدت استقبال میکنم) را به ذهن خودآگاه مون نزدیک تر کنیم و خب چندین راهکار ب ذهنم رسید
اولین راهکار این هست قبل از ایجاد یک عادت خاص آگاهانه بهش فکر کنیم
دومین راهکار ارزیابی این عادت‌ها بعد از مدتی است ک انجام دادیم مثلا برای همین عادت سختش نکنیم چک کردن(الانه ک مسئولین من رو از کانال بندازن بیرون:grin:) ، زمان مشخصی تعیین کنیم ک دوباره آگاهانه ب مساله فکر کنیم و اگر از هدف اصلی مون برای ایجاد اون عادت دیگر محقق نمیشد آن را تغییر دهیم
سومین راهکار این بود ک وقتی درحال انجام کاری هستیم ذهن مون متمرکز بر روی همان مساله باشد مثلا اگر برای آرام شدن ذهن مان پیاده روی روزانه می‌رویم حواسمان را ب همان لحظه بدیم و مثلا در مورد مسائل دانشگاه و... فکر نکنیم و از ورزش کردن مان لذت ببریم و ب نوعی با حضور ذهن کارهایمان را انجام دهیم(در مورد همان نماز می‌توانیم عادت نماز اول وقت خواندن را داشته باشیم و برنامه زندگی مان را بر اساس آن بچینیم اما وقتی شروع ب خواندن نماز کردیم حواسمان ب کارهای عقب افتاده و... مان نباشید و...)
چهارم هم یک کتاب ک هم اکنون درحال خواندنش هستم رو پیشنهاد میکنم
اسم کتاب عادت‌های اتمی هستش از جیمز کلیر که خب حرف های جالبی در مورد عادت زده است(البته با همه حرف هاش موافق نیستم)
همین:)
محمدمهدی مرادی
@NewDayNewLife