دیدم یکی نوشته بود: «بازیکنی که سرود ملی کشورش رو بلد نیست جاش تو تیم ملیه؟؟؟»

یاد دو چیز افتادم اولی لحظه ای که همین بازیکن تو جام جهانی برا همین کشور از جون و دل میدوید، دومی هم یه تیکه از تذکرة الاولیاء عطار

«وقتی نماز شام حسن، به در صومعهٔ حبیب بگذشت و قامت نماز شام گفته بود و در نماز ایستاده حسن در آمد.

حبیب الحَمد را الهَمد می خواند گفت نماز در پی او درست نیست بدو اقتداء نکرد و خود بانگ نماز بگزارد.

چون شب درآمد بخفت حق را تبارک و تعالی بخواب دید گفت بار خدایا رضای تو در چه چیزی است؟

گفت یا حسن رضای من دریافته بودی قدرش ندانستی.

گفت بار خدایا آن چه بود؟

گفت اگر تو نماز کردی از پس حبیب رضای ما دریافته بودی و این نماز بهتر از جمله نماز عمر تو خواست بود. اما تو را سقم عبارت از صحّت نیّت بازداشت. بس تفاوتست از زبان راست کردن تا دل.»

عطار - تذکرة الاولیاء - ذکر حبیب عجمی - ص ۷۳

(محمد صادق تقی دیزج)