عمو رحیم خطاب به عیسی، آخرای فیلم:
- چند سالته پسر؟
- ۱۸ سال.
- ۱۸ سال؟
- ۱۸ سال و ... یه کشیده.
(اشاره به کشیده‌ای که وسطای فیلم از عمو رحیم خورده داره)

اتوبوس شب رو ببینید، اگه دیدید هم باز ببینید!

#فیلم
(محمدمهدی شکری)

در پاسخ به پیام کیانوش عباسی:

تفاوت اصلی بین دانش‌گاه و دبیرستان اینه که دانش‌گاه دختر داره

(پیمان محسنی کیاسری)

تو رو به هر کس و هر چیزی که قبول دارید قسمتون میدم که به کسی تهمت نزنید.

باور کنید تهمت از بدترین کارهای دنیاست. دیدید تو فیلما وقتی دونفر رو تو جلسه خواستگاری نشون میده، هردو میگن مهم‌ترین چیز برای ما صداقته و دوست داریم که  دروغ نشنویم و  فلان، اگه من یه روزی ایشالا تو یه همچین شرایطی قرار بگیرم میگم تهمت حتی از دروغ هم برا من بدتره.

حالا شما حساب کن تهمت رو با غیبت هم ترکیب کنن و به خوردتون بدن. باور کنید نمیشه تحملش کرد. هیچ جوره نمیشه باهاش کنار اومد. بیاید خودمون رو بدبخت نکنیم. اون دنیایی هم هست. یهو میریم میبینیم هرچی یه عده میگفتن راست بوده بعد دیگه نمیشه کاریش کردا.

نکنید آقا نکنید. نکنید خانم نکنید.

#درد_و_دل
(محمدمهدی گرجی)

به نام یگانه رفیق

۴سال گذشت و دیگه چیزی به پایان کار نمونده. میگن خوبه ادم به عقب برگرده ببینه اگه دوباره فرصت بشه که بیاد روز اول دانشگاه و بخواد از اوّل شروع کنه به چه چیزایی حواسشو بیشتر جمع میکنه.
سختش نکنم! بذار حرف آخرو اوّل بزنم: رفیق رفیق.
رفیق خیلی میتونه روی آدم اثر بذاره. خیلی. میتونه سبب بشه ۴سال از عمرت تلف بشه، میتونه سبب بشه که این ۴سال عمرت بهترین دوران زندگی ت بشه که دیگه برنمی گرده.
خلاصه کنم، برای وقتمون ارزش قائل بشیم و با نادان ها تلفش نکنیم.
نادان میتونه رنک یک باشه امّا اخلاق نداشته باشه.
نادان میتونه فلان مدال رو داشته باشه اما از فرط غرور، نشه باهاش حرف زد.
خلاصه نادانی رو از رفتار افراد تشخیص بدیم نه از عناوینی که یدک میکشه.
در نقطه ی مقابلش ممکنه ادم با یه نفر مواجه بشه که اصلا فکرشم نکنه چیزی حالیش باشه ولی همون فرد با رفتارش بهترین رفیق ادم بشه.
نتیجه: قدر خودمونو بیشتر بدونیم.

(یه 93 ای)

نمی‌دونم کار کدوم استاد بوده و پرس و جو هم نکردم، اما کار هر کی بوده نشون می‌ده که استاد به فکری هم داریم که فارغ از نظرسنجی رسمی که دیگه همه بدیاش و می‌دونیم خودش دست به کار شده.

(عرفان لقمانی)

#عکس

سال ۱۹۹۴ بین آمریکا و کره‌شمالی یه قراردادی منعقد میشه به اسم چارچوب توافقی(agreed framework) که یه چیزی تو فازای همین برجام خودمون بوده
مدت کمی از قرارداد میگذره که جمهوری‌خواها تو کنگره میان سر کار و شروع میکنن به سنگ‌اندازی تو کارای قرارداد تا اینکه سال ۲۰۰۲ جرج بوش با زدن برچسب «محور شیطان» به کره‌شمالی، تیر خلاص رو به قرارداد میزنه و از اون خارج میشه
بعدش کره میگه مهم نیست و ادامه میده تا اینکه بمب‌اتمی میسازه و کلی همه میگرخن
اینکه اروپا خارج نشده از برجام، ترس ار تکرار تاریخه و اینکه تا الان آمریکا دست‌دست کرد و خارج نشد تا اینکه بالاخره دیشب(شب قبل این نوشته) رسما بیرون اومد از برجام، ترس از بی‌اعتمادی به امضای آمریکا پای قراردادا بود

این مطالب فقط یه سری factن و قصد هیچ نتیجه‌گیری از اونا نیست.
میتونین اینجا رو هم ببینین:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/Agreed_Framework

(رضا عساکره)

لعنت به کوفه

چرا درباره ی همه چیز باید نظر بده

چرا فکر می کنه از همه بهتره

چرا فکر می کنه همه منتظر فتوای اون هستند

چرا زمانی ک منو نگاه می کنه دقیقا دو ثانیه بعد پشت من حرف می زنه

چرا وقتی می بینه یکی ی غلطی کرده تا اینکه اونو جار نزنه ولکنش نیست

لعنت به کوفه

چرا وقتی بحث ناموس میشه اولین کسی شعار ناموس پرستی میده اونه ولی خودشم اولین کسی هست ک بی ناموسی میکنه

چرا موفقیت یکی دگ داره عذابش میده

چرا هر چیز بد وسوسه اش میکنه

چرا وقتی از پشت خنجر میزنه فکر میکنه مرد روزگاره

چرا وقتی دزدی می کنه فکر می کنه زرنگ کل دنیاست 

چرا جانماز آب می کشه

غلط می کنه اگر امید به زندگی نداره این امید رو می خواد از بقیه هم بگیره

لعنت به کوفه ... چ با هوای بهاری چ بی هوای بهاری

چجوریه ک ما سختش نمی کنیم 

اما هر چ ک میگذره حس می کنم تو کوفه ام

چجوری سختش نمی کنیم

(مهدی جوانمردی)

اگه از شما بپرسن تفاوت بین دانشگاه و دبیرستان چیه، چی میگید؟
انقدر تفاوتها زیاده که شاید اصلا طرح پرسش عجیب بنظر برسه. ولی از نظر من، تفاوت اصلی تو چیزی غیر از اون جریان و هدف اصلی یا همون 'درس خوندن' عه.

ما تا قبل از این همیشه مصرف کننده بودیم؛ چه تو خونواده که پدر و مادر باید نیازهای اصلیمونو تامین میکردن چه تو مدرسه که معلما و مشاورا و ... همه درحال تلاش برای این بودن که خدماتی رو به ما ارائه کنن و ما هم مصرف میکردیم.

ما میتونیم توی دانشگاه هم فقط درسمونو بخونیم و نمره مون هم خوب بشه؛ ولی بنظر من تفاوت اصلی و "فایده ی" دانشگاه تو همین جریان های ظاهرا خارج از برنامه ی اصلیه. کارهایی مثل تشکل های دانشکده ای و دانشگاهی یا حتی تی ای شدن. جایی که این فرصت رو داریم برای اولین بار در یک قالب نیمه جدی، ارائه دهنده باشیم و بقیه از خدمات ما استفاده کنن و در مقابل کیفیت کارمون مسئول باشیم.
این فرصت رو داریم تا چالش ها، سختی های کار کردن رو لمس کنیم و مسائل رو از زاویه ی دید ارائه دهنده ها هم ببینیم. این جوری گستره ی فکری آدم رشد میکنه و ازون حالت طلبکار منشانه ای که متاسفانه توی جامعه ی ما وجود داره و همه مشکلو از یه جای دیگه میبینن دور تر میشه.

بنظرم فایده ی اصلی ای که آدم از دانشگاه میتونه کسب کنه همینه! اینه که دانشگاهو شبیه یه زندگی میکنه. درس خوندن چیز مهمیه از نظر من ولی همزمان فکر میکنم اگه یکی در تمام طول دانشگاه فقط درس بخونه ضرر کرده!

(کیانوش عباسی)
#دانشکده #دیدگاه

زمانی که ما ۹۳ اومدیم دانشگاه، غرق در تمام اتفاقات جذاب وارد شدن به یک محیط جدید، خیلی دوران خوشی رو تجربه کردیم. اون زمان پالت یکی از گروه‌های پررونق بود و من همیشه یه هندزفری تو گوشم بود که همراه گشت زدنهام تو تهرانِ آغشته به دانشگاه، یه پالت داشت پلی میشد.

(الیاس حیدری)

# آهنگ    # خاطره