بخش اول
اگه یه منظره خوشگل ببینیم، میتونیم برای یه نفر دیگه توصیفش کنیم؟
تا چه حد؟
مثلا جنگلهای شمالو برای کسی که نرفته اونجا تا الان میشه تا یه حدی توصیف کرد که کلیتو داشته باشه؟
اگه یه نوایی بشنویم، میتونیم صوتشو برای یه نفر دیگه توصیف کنیم؟
تا چه حد؟ این آسونتره یا قبلی؟
اگه یه بویی به مشاممون برسه چی؟
میتونیم برای یه نفر دیگه توصیف کنیم این بوئه رو؟
این آسونتره یا قبلیا؟
مزه چطور؟ مثلا میتونیم مزه‌ی آناناسو بعد خوردن برای یکی که آناناس نخورده توصیف کنیم؟
این سلسله مراتب چی میگه؟
بخش دوم
من کامپیوتری (از نوعِـ نوعیش) الان میتونم یه عکس رو یا یه صوت رو تو کامپیوتر ذخیره کنم
اما میتونم همچین کاری برای بو انجام بدم؟
اگه میشد چی میشد؟
یه ذره تخیل کنیم!
مثلا میشد یه ضبط بو(الهام گرفته از ضبط صوت) ساخت طوری که بوی ادکلن رفیقمونو سیو کنیم اگه ازش خوشمون اومد(از ادکلنه یا رفیقمون هر دوشم قبوله)
دیگه کسی به خودش عطر میزد؟ هر باری که میخواست کسی بوی خوبی بده یه ترک عطر پلی میکرد :)) ممکن بود تو یه ساعت بزنه رو شافل و پنج شیش تا عطر مختلف پخش کنه
اون موقع قانون کپی‌رایت میومد برا عطرا :))
به سبک پرینتر یه چیزی در نظر بگیرین که بو پخش میکرد. اونوقت باید کارتریجشو عوض میکردیم.
خیلی از کاربرداش برای مرفهین بی‌درد و دردناک بود اکثرا ولی ریز کاربردایی هم برای عامه مردم داشت
مثلا فرض کنین مثل تشخیص صوت، سیستم بو ریکاگنیشن داشته باشیم :)) به چه دردی میخورد؟اون سنسورای تشخیص حریق که با دود کار میکنن رو میشد تبدیلشون کرد که با بو کار کنن و میدونیم که بوی سوختگی قبل دودش به محل میرسه و حاشیه اطمینان بالاتریه
شایدم مباحث اخلاقی پیش بیاره که در راستای ساخت یک انسان مصنوعی یه ابزار بده دست متخصصین گرام
به هرحال
اندیشه‌ای بود همینطور شل و ول
البته چیز صرفا تخیلی هم نیستا، دوستان قبلا تو این زمینه فعالیتهایی کردن
ببینید: https://en.wikipedia.org/wiki/Digital_scent_technology
(رضا عساکره)