آدمیزاد، طی همه‌ی زور زدناش برای انجام دادن کاری یا همه‌ی مقاومتاش برا انجام ندادن کاری، ته دلش میدونه چه مرگشه
ممکنه یه سری دلیلا برا خودش مطرح کنه‌ها
ولی تهش میدونه پشت همه‌ی این اصراراش چیه
رو راست بودن با خودمون مهمه
تا وقتی به خودم دروغ بگم قوی نمیشم
اون لحظه‌ای که میدونم کار اشتباهو میکنم و بدون توجیه کردن اشتباهم ادامه میدم به کار غلطم، واقعا لحظه‌ی خوبیه!
اون موقعی که در نهایت استیصال به وجدانم میگم: ببین میدونم بده، ولی واقعا نمیتونم جلو خودمو بگیرم!!!
این واقعا لحظه‌ی عالی‌ایه
حداقلش خیلی بهتر از اینه که خودمو گول بزنم که نه کاری که میکنم بنیادا کار درستیه
همین.
(رضا عساکره)