هرچیزی که کمیاب میشه، خودبهخود گرون و باارزش میشه. حتی اگه واقعا و به اون اندازهای که ادعا میشه ارزش نداشته باشه.
شاید بلد بودن و حرف زدن انگلیسی و یا پروندن کلمات انگلیسی وسط صحبت کردن فارسی، به همین خاطر از دید برخی ها کلاس و ارزش داشته باشه؛ البته نه کامل و نه از دید همه. واقعیت اینه که نظام آموزش عمومی و حتی مدارس خصوصی و حتی دانشگاه نتونسته انگلیسی حرف زدن رو به ما یاد بده. و انگلیسی شده یه کالای نسبتا نادر که باید تو کلاس های بیرون و خاص دنبالش بود. که البته در مواردی اونجاها هم پیدا نمیشه!
البته شکی در این نیست که انگلیسی کاربرد داره. و حس ناسیونالیستی داشتن به زبان فارسی یا هر زبانی خوب نیست. ولی انگلیسی هم تافته جدابافته ای نیست که اگر کسی بلد باشه، انگار خیلی چیز خاصی بلده و ... (البته به برخی از دلایل انتخاب شدن انگلیسی به عنوان زبان بینالمللی واقفم، از جمله دقت بالای کلمات) و یادگیری یک زبان دوم و حتی سوم هم کار پیچیده ای نیست، اگر درست و بجا انجام شه.
البته باید بگم برخی از این حرف ها اتفاقا تو یه جلسه بحث آزاد و به زبان انگلیسی زده شد که هدفش تقویت صحبت کردن انگلیسی بوده.
#دیدگاه
(مجتبی ورمزیار)
در واقع عربی هم کالای نادریه و فرانسوی هم
حتی نادرتر از انگلیسی در واقع
اینکه یه زبانی باکلاس میشه خیلییی به موقعیت سیاسیش تو دنیا مربوط میشه
الان چون کشورهای انگلیسی زبان موقعیت برتر رو تو جهان دارن، طبعا انگلیسی حرف زدن شده نهایت کلاس
همین اتفاق در مورد فرانسوی تو زمان قاجار و در مورد عربی تو زمان صدر اسلام بود که با کلمات سنگین و قلنبه سلنبه به این زبونا حرف زدن کلاس داشته یه زمانی و نشون سواد بوده
کتابای خفنترین دانشمندای ما هم اولاش به زبان عربی و بعد فرانسوی شد
الانم کسی میخواد مقاله بده به انگلیسی مقاله میده
کلا جایگاه سیاسی خیلی تعیین کنندهتر از کمیاب بودن و نبودنه
همین!