مادرش شوکه شده بود و گوش می‌داد:
«متاسفانه بچه‌ی شما با یه بیماری حاد دستگاه ایمنی متولد شده. هر نحوی از تماس با بیرون براش منجر به مرگ میشه! باید تو یه محیط کاملا استریل زندگی کنه»
و این‌شکلی، دیوید وتر، فقط بیست ثانیه بعد تولدش به یه محفظه‌ی پلاستیکی استریل معروف به حباب که ناسا براش ساخته بود، منتقل میشه!
با این‌که انتظار می‌رفت که تا دوسالگی بدن دیوید به بیماری پیروز بشه، دیوید تا آخر عمرش تو حباب موند
عکس بالا شش سالگی دیویده که اولین بار این نوآوری که از لباس فضانورد استفاده کنه برای بیرون اومدن رو داره تست می‌کنه!
ذوق خودش برای اولین بار بیرون اومدن و مامانش برای اولین بار بغل کردن بچه دوست داشتنیه و خیال‌انگیز!
دیوید تو ده سالگی یه خبر ناامیدکننده میشنوه که «تا ده سال آینده درمانی برات نیست! هیچی!»
اما تو دوازده سالگی بعد یه سری پیشرفت‌های پزشکی با رضایت خودش پیوند مغز استخوان رو امتحان می‌کنه.
ظاهرا این شبیه قصه‌ها نبوده و خیلی تلخ، ۴ ماه بعد پیوند، پسر حبابی میره از پیش مامانش.
روحش شاد
منبع
(رضا عساکره)