یک سوالی هست که تا الآن بارها شنیدیمش و ده‌ها بار از خودمون پرسیدیم. سوالی شبیه “۴ سال دیگه شما کوجایی؟!” یا “خودت رو ۱۰ سال دیگه چیجور آدمی می‌بینی؟!”
خب خیلی سوال مهم و جذابیه. مهمه چون همه‌ی تصمیم‌هایی که داریم می‌گیریم بر این بنیان هست. و جذابه چون پیش‌بینی کردن و مهندسی کردن همیشه جالبه، حالا مهندسی زندگی خودمون دیگه چی بشه!
ولی سوال سختیه. خیلی سوال سختیه. هزاران اتفاق ممکنه تا اون موقع بیفته؛ حتی خیلی ممکنه که اکثر دغدغه‌ها و ارزش‌های فعلی‌مون چند سال که بگذره برامون خیلی کوچیک و بچگانه باشه! می‌دونستید که خودِ تقویم هم هر چند سال یکبار ممکنه عقب و جلو بشه و تا ۱۰ سال دیگه قابل پیش‌بینی نیست؟ چه برسه به افکار ما!
ولی این سوال یک جوابِ کلیِ ساده داره. یک جواب خیلی درست و خیلی ساده!
“۱۰ سال دیگه جایی هستیم که توی ۱۰ سال آینده به طرفش حرکت کردیم!”
حتمن میگید که “خب این که نشد جواب.” “غیب گفتی؟! معلومه که ۱۰ سال دیگه جایی هستیم که فلان! “
ولی با توجه به این جواب میشه به یه رویکرد برای زندگی رسید. این که تلاش کنیم به سمت‌های خوبی حرکت کنیم! یا به عبارت دیگه، تلاش کنیم توی تصمیم‌گیری‌ها بهتر باشیم، نه این که از الان هدف خوبی رو انتخاب کنیم و دیگه تصمیم‌گیری رو بر اساس هدف انجام بدیم.
نتیجه‌ی عملیاتی این دیدگاه اینه که باید خودمون رو قوی کنیم! راجع به آینده و اجتماع و مهم‌تر از اینا راجع به خودمون، دید پیدا کنیم. یاد بگیریم درست فکر کنیم، بتونیم دیدگاه‌های مختلف رو درک کنیم، یاد بگیریم درست تحلیل کنیم، جرئت پیدا کنیم که کارهایی که شاید به نظر سخت و دارای ریسک باشن رو انجام بدیم، و در نتیجه یاد بگیریم درست تصمیم بگیریم. شاید فکر می‌کنیم که “خب تصمیمو می‌گیری دیگه، سخت نیست که تصمیم گرفتن.” مقابل این فکر غلط، حواسمون به این باشه که ما الآن نتیجه‌ی تصمیم‌هایی هستیم که تا الان گرفتیم. ما هر روز، هر ساعت، هر دقیقه داریم تصمیم‌های کوچیک و بزرگی می‌گیریم که ما رو ساختن و خودِ فردامون رو می‌سازن. خب ما، مای جوون و بی‌تجربه، مای به نسبت کوته‌بین، بین این همه تصمیم کلی وقتا اشتباه می‌کنیم؛ پس خیلی وقتا داریم خودمون رو به آینده‌های کمتر از پتانسیلمون راهنمایی می‌کنیم.
اگه به این فکر نکنیم که تصمیمامون و فکر کردنامون ممکنه اشتباه باشن و تلاش نکنیم بهترشون کنیم، همینی میشیم که هستیم. ولی از اونور قضیه، اگه تلاش کنیم آدمی بشیم که ذره‌ای درست‌تر فکر کنیم و تصمیم بگیریم، این خودش رو نشون میده، طولی هم نمیشه که نشون میده.
پس شاید بهتر باشه بجای اینکه انقدر به ۴ سال دیگه‌ی خودمون فکر کنیم، گاهی اوقات به تقویت خودمون از نظر اطلاعات و از نظر فکر کردن یا خلاصه بگم، "انسان بودن" هم فکر کنیم. چون توی محیطی هستیم که خود به خود دیر یا زود انتخاب می‌کنیم که قراره ۴ سال دیگه چی بشیم، ولی شاید هیچوقت برای تقویت "انسانی" خودمون تلاش نکنیم...
(محمدمهدی شکری)
#دیدگاه
ناشناس