توی این مدت کوتاهی که اومدم خارج، تنهاتر بودن رو بیشتر حس کردم. الان که دوستای خیلی کمتری توی دانشگاه دارم بیشتر به این فکر فرو رفتم که چه جوری میشه با آدمای بیشتری ارتباط داشت و یخ های ارتباطی رو شکست، علی الخصوص با جماعت کامپیوتری که صبح تا شب پشت کد نشستن ،

تا این که یه روز جمعه عصر که از کلاس برمیگشتم دانشکده دیدم یه رویدادی در حال برگزاریه توی لابی، استادا و دانشجو ها و همه وهمه با هم حرف میزدن و یه تابلوی بزرگی هم زده بود به TGIF خوش آمدید . ۱دلار برای اسنک. ۱ دلار برای نوشیدنی. اسم تون رو توی لیست حضار بنویسید.

قضیه از این قراره که هر جمعه ساعت ۵ تا ۶ یه رخدادی برگزار میشه و توش یه کار جالب انجام میدن مردم. مثلا یه هفته دونه آووکادو میدادن که بکاریم. یه هفته دیگه با ماکارونی نقاشی درست میکردیم. یه نفر باهاش قو درست کرده بود. یه نفر باهاش یه تابع پیچیده ریاضی. هیچ محدودیتی هم در انتخاب موضوع وجود نداشت.

میخواستم پیشنهاد بدم که همچین اتفاق خوبی رو توی دانشکده کامپیوتر شریف هم داشته باشیم، هر هفته به یه بهانه ای و هر هفته یه مسوول جدیدی. خرجش هم از همون گلریزون طور بچه ها در میاد. شاید از گپ زدن خشک و خالی بهتر باشه این کار.

اطلاعات بیشتر رو میتونید این جا ببینید:

https://www.cs.washington.edu/students/grad/gsc/tgif

کیوان علیزاده

@k1_alizadeh

#دانشکده

#گپـبزنیم