در رابطه با اون خطبه نهج البلاغه باید بگم که اون زمان ادبیات خاص خودش رو داشته یعنی نگاه مردم به زندگی با نگاه ما به زندگی با نحوه برداشت و تلقی های ما از زندگی تفاوتی به اندازه ۱۴۰۰ سال فاصله زمانی و فرهنگی و زبانی هست. با توجه به قرائنی که وجود داره این صحبت ها ناظر به یک موجودیت هست به نام انسان:
انسان دو بخش زنانه و مردانه به تعبیر اونها داره که هم در مردهای واقعی هست هم در زن های واقعی.
خلاصه اش این میشه که با قسمت های منفعل خودتون تصمیم نگیرید، با بالقوه ها بگیرید ...

(حامد دشتی)