امروز داشتم راجع به این دو سالی دوره‌ی ارشد رو تو دانشگاه و آی‌پی‌ام گذروندم فکر می‌کردم و به دور باطلی که استاد و دانشجو در آن گیر کرده‌اند فکر می‌کردم. دور باطلی که بر اساس یک سیستم ارزشیابی عجیب (تعداد مقاله و H-Index) استاد و دانشجو رو سرگرم خودش کرده یعنی استاد و رئیس مراکز علمی برای ارتقا و بودجه نیاز به تولید مقاله دارند + اینکه دانشجوهای اپلایی برای رزومه نیاز به ریکام استاد و مقاله دارند و دانشجوهای غیراپلایی هم برای دفاع نیاز دارن استادشون رو راضی نگه دارند که در نهایت بعضا منجر به تولید مقالاتی میشه که نبودشون بهتر از بودنشونه! تازه تو این دور باطل اساتید هم برای گذران زندگی نیاز دارن چن جای دیگه هم ریسرچ و کار کنن که حداقل اگر از دانشگاه امتیاز لازم رو نیاوردن زندگیشون بگذره و متعاقبا شاید نتونند وقت کافی رو برای وظایف استادی خودشون بذارن. کاریم نداریم که بعضی اساتید کارشون رو از طریق دانشجو‌هاشون پیش می‌برن!! (این ربطی به لزوم ارتباط دانشگاه و صنعت نداره این دوتا رو قاطی نکنید)
خلاصه وقتی به این دور باطل فکر می‌کردم با ویدئو سخنرانی دکتر گلشنی برخورد کردم که کلی حرف حساب زده توش و به نظرم مرتبط با همین بحثی که گفتم اومد. پیشنهاد می‌کنم حتما ببینین.
پ.ن : متاسفانه دکتر گلشنی رو دارن بازنشسته می‌کنن و هیات امنا با بازنشسته نشدن ایشون مخالفت کردن!
منبع کلیپ:
https://www.facebook.com/mehdi.choobineh/videos/10212758870749728/
(سعید مسعودیان)