در پاسخ به متن آقای پوردامغانی:
آزاردهنده‌تر از اون برای من اینه که حدود چهار پنج سال قبل، دکتر حسابی (معاون آموزشی وقت دانشکده) دقیقاً همین مورد را، و تاکید می‌کنم، دقیقاً همین مورد را، به استناد یکی از قوانین کشور کانادا در جلسه‌ای با حضور دستیاران آموزشی دانشکده متذکر شدند و گفتند نباید دستیاری ضربدری وجود داشته باشد.
و قرار شد کمیته دستیاران آموزشی دانشکده، که همان زمان تشکیل شد، به چنین مواردی رسیدگی کند.
برای من بسیار و بسیار آزاردهنده است که یعنی انگار نه انگار .... یعنی اگر سال‌های سال هم بگذرد، ما در همان نقطه‌ی صفر مانده‌ایم. و مشکل به قوت سر جایش باقی است. و دانشجویان جدید چنان مشکل را بیان می‌کنند، که انگار مشکل همین دیروز پدید آمده و کشف شده است!
البته وقت برای حل مشکلات بسیار است. انشاءلله ده سال آینده یک نفر دیگر متنی مشابه می‌نویسد و در فضایی مجازی یا غیر مجازی اعلام می‌کند که وای! چرا در دانشکده ما دستیاری ضربدری وجود دارد؟! و البته خدا می‌داند پس از آن اتفاقی می‌افتد یا نه. باز همان آش و همان کاسه؟ یا ...؟
(ارسالی از مجتبی ورمزیار)
حداقل شخصا تلاش در زمینه‌های دیگر کردم که در دانشکده از طریق مدیریتی اتفاق مثبتی بیفتد اما چون به نتیجه‌ای نرسیدم، در تلاش هستم با برگزاری رویداد‌های مختلف گسترش علمی و فرهنگی، حداقل این جو رو در دانشجویان ایجاد کنم که دانشگاه صرفا نمره نیست و چیزهای دیگه‌ای هم در زندگی وجود داره که ارزشش رو نداره به خاطر دو صدم نمره این جوری به جون هم بیوفتیم :)
و در کل به نظرم راهش نفی کلی دستیاری دانش‌آموزان کارشناسی و ممنوع کردن و اعلام بخشنامه و دستور العمل نیست
چون به هر حال چه از دانشجو و چه استاد شنیده‌ام که دستیاران ارشد به دلایل مختلف برای دستیاری درس‌ها کافی نیستند
(یکی از عوامل تفاوت با خارج این است که مبلغ مناسبی برای این کار دریافت نمی‌کنند و چندان نیازی به نظر مثبت استاد(ریکام) قوی ندارند، بنابراین انگیزه و وظیفه‌ای ندارند)
و دانشجویان کارشناسی خواه ناخواه وارد سیستم می‌شوند.
در نتیجه سلبی و نفی برخورد کردن، تا زمانی که قانون مشخص و قابل اجرا و شفافی وجود نداشته باشد، برعکس اثر عکس می‌دهد!