این روزا از تیم ملی و افتخاراتش و "حیف شد"ها و "ای کاش این توپه گل میشد"ها زیاد میبینیم و میخونیم و میشنویم و واقعن هم دروغ نیستن...
ولی من اخر بازی، موقع دیدن اشک بازیکنا، یچیزی حسابی فکرمو مشغول کرده بود...
میخوام بعد مدتها، سختش نکنم...
اینکه "وضع خرابه" به نظرم واضحه و هیچ توضیحی نمیخواد از دلار گرفته تا سیاست های اشتباهی که حتا من که هیچی ازین چیزا حالیم نمیشه هم متوجه یه سری اشتباهات میشم،
اما واقعن، "ایران" چیه؟ "ایران" کجاست؟
#ایران همون چیزیه که به خاطرش تو دقیقه ی چهل و پنج بازی با پرتغال اشک میریزیم، ایران همون چیزیه که با دیدن اشک تیم ملیمون دلمون میلرزه، ایران همون حسیه که وقتی میبینی همه ی دنیا به از دست دادن این تیم ابراز ناراحتی میکنن سرت رو بالا میگیری و میگی "اره، ما اینیم..."
مردم من گناهی نکردن که تو این شرایط باشن، تو این درد و رنج زندگی کنن و اینطوری حقشون خورده بشه...
اینکه شرایط کی درست میشه رو نمیدونم، اینکه اینجا نمیشه زندگی کرد رو ولی متاسفانه دارم کم کم درک میکنم اما قبولش برام خیییلی سخته... خیلی سخت تر از پذیرفتن هرچیزی توی دنیا.
من عاشق سرود ملی ایرانم، به طور عجیبی هروقت پخش میشه (و واقعن به کلماتش فکر میکنم) مو به تنم سیخ میشه، من عاشق اهنگ سالار عقییلیم وقتی میگه "اگر دل تو را شکستند، تو را به بند کینه بستند، چه عاشقانه بی نشانی، که پای درد تو نشستند..."
آرزوی قلبیم اینه که همینجا باشم و مردمم رو خوشحال ببینم، که مثل این روزا نبینم مردم از هر فرصتی استفاده میکنن تا که فقط "شادی" هم رو ببینن...
مردم من حق دارن بخندن... مردم من حق دارن زندگی کنن... و ما همون مردمیم... دوستایی که روز و شب کنارشون میخندیم، خانواده ای که ندیدنشون حکم مرگ رو برامون داره و ادمهای احتمالن نااشنایی که برامون افتخار افرینی میکنن...
ای کاش یادمون باشه همونقد که موقع افتخارافرینی ها هشتگ #ماقهرمانیم و #ماباهمیم رو سر میدیم، موقع ناراحتیا هم هوای همدیگه رو داشته باشیم... قطعن یه سریا تو این فشار سیاسی و اقتصادی دارن جون میدن...
فوتبال قشنگه، حیفه صعود نکردیم و حیفه که جام جهانی ما رو از دست داد و امیدواریم توی آسیا غوغا کنیم (که بعیدم نیست)، ولی، هنوز یه سری آدما، جای خوابشون توی خیابوناست و هنوز نمیتونن یه لیوان شیر و یه کاسه میوه جلوی بچه هاشون بذارن...
من #ایرانی ـم و بدم میاد وقتی جلوم از ایران بد میگن، چون من همینم و به مردم سرزمینم افتخار میکنم...
(پری‌شاد بهنام قادر)