در پاسخ به: «چیزى که بیش از همه از بودن یا نبودن آن در دانشکده ناراحت هستید؟»
خوبی ها را می‌گویم با آن امید که ناراحتی‌های عجین شده در آن نیز نمایان گردد. دانشگاه، گاه و جای دانش است و علم بخش اجتناب ناپذیر آن. افزودن القابی چون "صنعتی" و "شریف" این مساله را پررنگ‌تر می‌نماید. اما تک بعدی شدن مساله‌ای است اجتناب ناپذیر در پی آن که از آن گریز و گزیری نیست که جمله از آن آگاهیم. اما چه کنیم؟
راهکار غالب این است به کارهای فرهنگی و فوق‌برنامه و شاید اجرایی روی آوریم. خطر دیگر آن است که از این سوی بام بیفتیم و در دریای این مسوولیت ها غرق شویم و به نحوه ای دیگر تک بعدی شویم. فراری نافرجام...
اما گاهی باید از "غالب" گریزان بود.
(محمدرضا جعفرزاده)