هواللطیف.
از دیدگاه کلاس الف۲۳ ساختمان ابن سینا، واقع در دانشگاه شریف، وضع هوای تهران در همین تصویر خلاصه می‌شود، نامنظم، ناپایدار و در کل، دوست نداشتنی!
هرچند که این ناپایداری، بسیار مطلوب تر از پایداری در شرایط «وارونگی» است، و خود، میتواند عاملی برای امید به آغاز فردا باشد، اما از جایی به بعد، دیگر این ناپایداری، خود امری پایدار می‌شود، و دیگر چشمانی برای رصد وضع هوا، به آسمان دوخته نمی‌شوند.
از سویی اما، هر از چندگاهی هم که آسمان روی خوش نشان داده، نعمات الهی بر مردمانش میریزد، یک شادی آمیخته با ناامیدی پدید می‌آید، که : هوای فردا بازهم با احتمال وارونگی است!
عجیب است، غم آمیخته با امید، و شادی آمیخته با ناامیدی! گویی به ازای هرچه که می‌ستاند، موهبتی می‌بخشد، و به ازای هر نعمتی که می‌گیرد، دستگیری هدیه می‌دهد.
«ناپایداری»، شرایط جوی خطرناکی است!
با اندکی تقلید از : حضرت اخوان ثالث، که «زمستان» کوبنده را، در فصل تابستان سرود؛ سینا، «موطن».
(سینا ریسمانچیان)